Perhentian Islands, deel 1

Zaterdag 3 augustus. Na een dag omhangen op de hotelkamer en af en toe naar buiten voor een maaltijd staan we 's avonds klaar om met de bus naar Kuala Besut te gaan. De reis schijnt bijna 10 uur te duren en al snel snappen we waarom: regelmatig stoppen we bij een dorp/stad om mensen op te pikken en daar wordt 20 tot 30 minuten gewacht. Dat schiet dus niet echt op. Om iets na 8 uur stappen we in de bus en de chauffeur doet meteen alle lichten uit (ook onze lampjes per stoel doen het niet). "Costumers want to sleep" zegt de chauffeur. Wel erg op tijd vinden wij, maar gelukkig hebben we een zaklampje in de tas en kunnen we nog wat lezen. Tot een uur of 12 hebben we vier stops en stappen er mensen in en uit de bus. Wij hebben geen idee waar we langs rijden, maar het zal wel goed komen. Arnold kan op een gegeven moment wat slapen, maar Marieke is klaarwakker. De bus rijdt door het binnenland en op de slingerende wegen heeft de chauffeur blijkbaar niet de behoefte om iets rustiger aan te doen. We worden alle kanten opgeschud als we door de bochten gaan. Niet handig als je wilt slapen. De zitplekken zijn ruim, maar de stoel zit zelf niet fantastisch. Dit kan nog eens een lange zit worden..

Zondag 4 augustus. Om half 3 's nachts stopt de bus in de middle of nowhere bij een één of andere eettent. Het is er erg druk en de helft van de mensen in de bus gaat er zitten te eten. We hebben geen idee wat de bedoeling is en hoe lang we hier stoppen, dus houden wij het bij een bezoekje aan de toilet en het strekken van de benen. Om drie uur vertrekt de bus weer en eindelijk kunnen we allebei wat slapen. Opeens stoppen we en gaan alle lichten in de bus aan. We zien een benzinestation, dus we denken dat er getankt moet worden, maar ineens staat de chauffeur voor onze neus te roepen dat wij er zijn. Slaperig en verward pakken we onze spullen, het is half 5 en we zouden er pas om half 7 moeten zijn. Waar zijn we eigenlijk? We stappen de bus uit en zien alleen het tankstation. Daar sta je dan! Er komt een man op ons af en die wil ons wel naar de haven van Kuala Besut brengen. In de buurt is geen taxi te bekennen, dus stappen we maar in de auto. We worden gelukkig inderdaad bij de goede haven gebracht en kunnen zelfs al een ticket voor de speedboat naar de Perhentians kopen. Deze gaat om 7 uur, nog twee uren wachten dus. We lopen wat rond en zien bankjes waar nog een drietal backpackers zitten. Daar gaan we maar bij zitten. Het blijken 3 Italianen te zijn en de ene is al 3 keer op de Perhentians geweest en hij begint gelijk met een heel verhaal over wat je er kunt doen en hoe het er is. Klinkt goed! Als we hem op het strand zien lopen, dan mogen we hem nog wel eens om advies vragen. We hangen wat om en proberen nog wat te slapen, maar de harde bankjes liggen niet erg lekker. Op een gegeven moment wordt het drukker bij de haven en we gaan richting de boot. Er liggen twee speedboten klaar (opnieuw alla expeditie Robinson) die ons naar de verschillende stranden brengen. Wij stappen op de boot naar Long Beach. De tassen worden voor in de boot gelegd en we krijgen een zwemvest om. Dat is wel nodig, want de boot (met 2 keer een 250 pk motor) vaart met een noodgang over de zee richting het eiland! We stuiteren flink en het haar waait alle kanten op. De reis duurt gelukkig maar een half uur. Vlak voor Long Beach stopt de boot en moeten we (met bagage en al) overstappen op een klein bootje die ons op het strand brengt. Schoenen uit en we springen van boord, we zijn op de Perhentians!

We gaan op zoek naar een slaapplaats, want van te voren konden we geen accommodatie reserveren (er is bijna geen elektriciteit, dus kan je niet bellen of mailen voor een reservering). Gelukkig hadden we al wel wat voorwerk gedaan, dus liepen wij meteen richting accommodatie keuze 1. Daar aangekomen vertelt de vrouw dat ze nog één chalet heeft met zeezicht en eigen badkamer. We twijfelen geen moment, doe die maar :) terwijl we ons inschrijven komen er nog meerdere mensen langs op zoek naar een verblijf, maar iedereen gaat met lege handen weer weg. Wat een mazzel hebben wij! We kunnen nog niet in de chalet, dus kleden wij ons om en laten we de tassen achter. Op naar het strand om wat verloren slaap in te halen! Het strand is prachtig wit en de zee is helder en blauw. Nice! De temperatuur loopt al aardig op dus liggen we om half 9 's ochtends al in de zee om af te koelen. Nog steeds zien we mensen met bagage rondlopen op zoek naar een slaapplaats. Wat een geluk hebben wij gehad! Rond 10 uur lopen we naar een strandtentje voor een kop koffie en een ontbijtje. Je kunt merken dat ze hier goed op toerisme zijn ingespeeld, want de toast en scrambled eggs staan hier keurig op de ontbijtkaart. De zon brandt inmiddels aardig, dus besluiten we om een parasol te huren. Dat was maar goed ook, want aan het eind van de dag zijn we allebei enorm verkleurd. In het begin van de middag krijgen we de sleutel van ons chalet en het is geweldig. Een eigen houten hutje met balkon, bed met muskietennet (is hier zeker nodig), ventilator, eigen badkamertje en zeezicht. De rest van de middag liggen we op het strand en zwemmen we in zee. Als het schemerig wordt, worden de strandbars ingericht (kleine tafels in het zand gezet met strandmatje erbij) en gaat de muziek aan. Wij genieten van een biertje en gaan daarna richting hutje om te douchen en om te kleden. 's Avonds begint het steeds harder te waaien, er kan wel eens regen aankomen, dus eten we ergens overdekt. Dat is maar goed ook, want even later valt de regen met bakken uit de hemel. Het duurt gelukkig niet lang en na ons avondeten komen we droog weer bij ons hutje aan.

Maandag 5 augustus. Vandaag houden we een relax en stranddag. Wat kan je ook anders op zo'n eiland? We slapen uit en halverwege de ochtend eten we bij een tentje op Long Beach een ontbijtje met banana pancakes (nou ja, Maleisische variatie: roti canai), met orange juice, koffie en vers fruit. Heerlijk. Aangezien we gisteren al erg zijn verkleurd en op sommige plekken toch wat verbrand blijven we vandaag wat meer in de schaduw. De rest van de ochtend relaxen we daarom wat bij onze hut. Voor de lunch lopen we 's middags richting Coral Beach aan de andere kant van het eiland. Via een pad door de jungle kan je hier komen. Dit strand is duidelijk rustiger dan Long Beach. Minder accommodaties en eettentjes. Als je rustig wilt zonnen, dan zit je hier goed. Tijdens het lopen zijn we langs een restaurantje gekomen dat er wel goed uit zag, dus daar lopen we maar weer naar toe. Beide hebben we weer een heerlijk gerecht. Dit gaan we, als we weer in NL zijn, wel missen! 's middags besteden we verder aan relaxen, op het strand liggen en zwemmen in de zee. Wat een vervelend leven :) 's avonds eten we op het strand en maken we het niet te laat. Morgen gaan we namelijk mee met een snorkeltour!

Dinsdag 6 augustus. Na een goed vullend westers ontbijt (omelet met kaas, toast, sausages, baked beans, verse fruitsapje en een bak koffie), zijn we klaar voor de snorkeltour. We melden ons tegen elf uur bij de snorkeltent en na het uitdelen van de flippers en duikbrillen zijn we klaar om te gaan. Met een groep van in totaal 10 personen gaan we op weg naar ons eerste snorkelstop: turtle point. Drie keer raden wat je daar kunt zien, jawel een schildpad! De schildpad van toch al met al een meter groot is rustig op de bodem aan het eten en we kunnen het beestje uitgebreid bekijken. Op een gegeven moment komt de schildpad in beweging en zwemt hij naar boven voor een hap lucht. Dit geeft ons de mogelijkheid om dicht bij de schildpad te gaan zwemmen. Fantastisch! Na een tijdje nemen we weer plaats in de boot en gaan we naar fish point. Daar zwemmen inderdaad allerlei vissen in alle soorten, kleuren en maten. Ook zwemmen we hier tussen het koraal, prachtig! De laatste stop voor de lunch is shark point. Voor de zekerhei vragen we toch maar even hoe groot deze haaien zijn, de kapitein maakt eerst de grap dat ze wel 3 tot 4 meter kunnen zijn, gelukkig valt het allemaal mee. We zien een paar haaien van misschien 30 cm lang. Niks om bang voor te zijn dus. Voor lunch stoppen we in het vissersdorpje van ons eiland. Hier wonen de meeste locale, er zijn geen hotels en ook is er geen strand. Voor toeristen weinig te beleven dus. Alleen 's middags worden er bij het enige restaurant van dit dorp een paar snorkelgroepen gedropt. We schuiven aan bij een Française en een Griek die ook met ons in de snorkelgroep zitten. De Griek werkt bij een media en entertainment bedrijf in Mombai en is, na een zakentrip in Kuala Lumpur, even een week op vakantie. De Française is aan het rondreizen voor een nog onbekende duur en was hiervoor in Singapore en Thailand. Uit haar verhalen maken we op dat Thailand toch ook erg mooi moet zijn en het eten schijnt daar misschien nog wel lekkerder te zijn (kan dat?). Idee voor een volgende reis :) na een lange stop gaan we nu op weg naar Blue Lagoon en Blue Lagoon Beach. We worden midden in zee, bij Blue Lagoon, uit de boot gezet en vanuit daar zwemmen we snorkelend naar het strand. Hier is het werkelijk schitterend! Alle soorten koraal, oesters, zeekomkommers, vissen in de mooiste kleuren en het zonlicht dat door het water alles doet oplichten. Overal waar je kijkt zie je weer iets ander moois. Arnold spot zelfs nog een kleine pijlstaartrog! Aangekomen op het strand liggen we nog even lekker te zonnen en van het uitzicht te genieten. De naam Blue Lagoon Beach klopt in ieder geval helemaal. Helaas zit de trip er op en worden we weer naar Long Beach gebracht. Weer een mooie ervaring rijker.

Wordt vervolgd...